Free download
Ik ben Mike, vind rappen wel leuk zo, nog veel aan het leren.
Song Info
Track Files
MP3
MP3 3.9 MB • 128 kbps • 1:42
Lyrics
Swike - De Ziektes Die Ik Draag
De ziektes die ik draag in mijn hoofd,
ik heb het niet over geestelijke gestoordheid
maar ik heb het over kanker dat voor iedereen gewoon lijkt.
Ik ben een bewoond lijk, bewoond door het virus
Kijk op m'n klok zie dat het kwart over vier is.
Ik trip als een alcoholist die zonder bier zit.
De slechte cellen worden weggestraald.
Weggehaald, heb mijn doel weer behaald.
Hopen dat het nu voor een langere periode is.
(...) Dat het niet snel meer nodig is.
Geïnspireerd door het leven, inspiratie om toch door te streven
Om er alles voor te geven, voor geliefden door te leven.
Maar alles gaat in zeer snelle vaart bergafwaarts.
Mijn zusje ziet me wegrotten, het beschadigt haar
gedachten moet d'r gevoelens opkroppen.
Terwijl ze speelt met d'r poppen.
Refrein:
(2X)
Mijn leven ging wel over rozen, tot aan het heden,
Hoop dat jullie me vergeten, zoals ik ben overleden,
En mij zullen herrineren zoals ik was toen ik leefde.
Hoe ik vroeger buitenspeelde, en ik toen mijn duiten deelde.
Tegenwoordig wandel ik ziekenhuis in, ziekenhuis uit,
De dingen die ik daar zie die zien er echt te ziekelijk uit.
En ik ben viezelijk lui geworden door de Chemokuren.
Weken lijken dagen en dagen lijken op uren.
Uren lijken op minuten en zo kan ik door blijven gaan.
Ik hou van mijn familie, die gedachte blijft bestaan.
En ik zal blijven gaan tot ik van medicijnen stijf zal staan,
Totdat mijn lijf vergaat, totdat ik niet meer overeind kan staan.
Maar ik belandde in een deprisieve staat.
Ik wil niks meer doen omdat het niet met precisie gaat.
Op televisie gaat het over het kinderziekenhuizen.
Kinderen zijn zo ziek dat ze daarheen moeten verhuizen.
Ze collecteren voor het kinderkankerfonds.
Gelukkig ben ik niet gierig maar denk ik andersom.
Ik laat ze mijn geld achter om die kleintjes te helpen.
Die gruwelijke ziekte moet weg, iedereen denkt toch hetzelfde?
Refrein:
(2X)
Mijn leven ging wel over rozen, tot aan het heden,
Hoop dat jullie me vergeten, zoals ik ben overleden,
En mij zullen herrineren zoals ik was toen ik leefde.
Hoe ik vroeger buitenspeelde, en ik toen mijn duiten deelde.
Opgegeten door medicijnen helemaal rot van binnen.
Opgegeven door veel te lijden en uitgekotste dingen.
Het is klaar, afgelopen, het levensverhaal is voorbij.
Door pijn worden woorden omschreven voor mij.
Ik zag de blik in de ogen van mijn moeder.
En toen wist ik meteen wat de dokter bedoelde.
Waar hij op doelde is dat ik niet zou overleven.
Ook al zou ik alles geven, ik moest me gaan overgeven.
De dagen aftellend lig ik in m'n bed,
ik ben aan het vertellen hoe het werkte zonder internet.
Mijn leven vloog sneller voorbij vanaf mijn kinderbed
Tot aan waar ik nu beland ben, in mijn sterfbed.
Enge gedachte, dat dit de plaats is waar je gaat overlijden.
Onvermijdelijk, toen ik die ziekte had kunnen bestrijden,
heb ik het geweigerd, ik wou het liever vermijden.
Het is onmogelijk die cellen nu te laten verdwijnen.
Refrein:
(2X)
Mijn leven ging wel over rozen, tot aan het heden,
Hoop dat jullie me vergeten, zoals ik ben overleden,
En mij zullen herrineren zoals ik was toen ik leefde.
Hoe ik vroeger buitenspeelde, en ik toen mijn duiten deelde.
