Lyrics
het lachje is verdwenen en het persoontje daar om heen
hij staat alleen in deze wereld die hij zelf geschapen heeft
shit ik was pas veertien jaar en keek steeds vaker achterom
dus ik greep de pen vast -inmiddels klankenkoorts
ik wilde alles van me afschrijven
ik bedoelde er niks mee want ik zocht alleen maar afleiding
ik wilde straf krijgen -zodat ik naar mijn kamer moest
en tot 's avonds laat de laatste paar verhalen boekte
zo isoleerde mijn wereld zich tot fictie
ik zie het licht niet want alles wat ik doe
word zelfstandig als ik inkt zie
en het zelfde effect krijg je met de dingen door een roze bril zien
de dagen gingen door tot diep in de nacht
werd moe van het werken want ik werkte wanneer ik binnen zat
of in de klas -ik schreef tot ik vergat
dat ik minder was
dus ik genoot als ik een zin bedacht
