yo we lopen allemaal op een weg
maar niemand weet echt
waar we heen gaan
we dwalen alleen staant
eenzaam
tot we doodgaan
ik reis in de tijd om te kijken hoe het was
mijn benen worden zwakker ik val neer in het gras
ik zie een diep zwart gat langs het pad waarop ik loop
er is geen zicht meer en daarom schreeuw om hoop
ik verwerk het verleden door vele rijms te gaan schrijven
ik blik naar de toekomst om de zoektocht te vermijden
ik overleef door te blijven in het einde der tijden
het is mijn innerlijke strijd die ik niet kan vermijden
ik moet het gaan verwerken want het word nog mijn dood
mijn verleden speelt een spel en ik heb de hoofdrol
mijn hoofd zit vol scene's die ik niet kan vergeten
op zoek naar perfectie weet ik het altijd beter
ik zeg je dit van mijn hart ik ben niet wie je ziet
door het masker wat ik draag ken je me nog steeds niet
ik kan niet meer leven met de gebreken die ik heb
ik wil een beetje respect waar ik echt recht op heb
